Part 2: பயணச் சீட்டு... 08-Jan-2019

நம் நாட்டில் பாதுகாப்பு சோதனை என்றால் மேலிருந்து கீழ் வரை தடவி விடுவார்கள். அதனால்தான் நம்மூரில் பெண்களுக்கு தனி வரிசையும்...திரைமறைவு சோதனைகளும். ஆனால் தடவுதல் எல்லாம் இங்கே இல்லை...பாதுகாப்பு வாயிலின் வழியாக வந்தால்மட்டும் போதும். மேலும் பெண்களுக்கு தனி வரிசை எல்லாம் கிடையாது. அதனால்தான் அந்த பெண் என் கண்ணில் பட்டிருந்தார்.

கண்ணிமைக்கும் அரைநொடிப் பொழுதில் கவனித்தது...நேர்த்தியாக வெட்டப்பட்ட கூந்தல், இதமான முகப்பூச்சு, அளவான உதட்டுச் சாயம், வெள்ளை நிறத்தில் கச்சிதமான குட்டைப்பாவாடை உடை, உயரத்தை அதிகப்படுத்தி காட்ட ஹை ஹீல்ஸ் காலணிகள் என மிகவும் அழகாக தன்னை அலங்கரித்திருந்தார்.

ஆண்களானாலும் பெண்களானாலும், அலுவலகம் மட்டுமின்றி, எங்கேயும் தன்னை நேர்த்தியாக அலங்கரித்து, தன்னை இனிமையாக காட்சிப்படுத்துவதில், மேற்கத்திய நாட்டவருக்கு நிகர் மேற்கத்திய நாட்டவர் மட்டுமே. கல்லூரியில் படிக்கும் காலங்களில் சித்தப்பா சொல்வதுண்டு, சட்டையை டக் இன் செய் என்று. அலுவலகம் செல்லும் நேரம் தவிர்த்து மற்ற நேரங்களில், இன்றுவரை நான் அதை சட்டையே செய்தது கிடையாது. நாம் வளர்ந்த சூழல் அவ்வாறானது!

அந்த பாதுகாப்பு அதிகாரி, அந்த பெண்மணியை காலணிகளை கழற்றி தனியாக ஒரு தாம்பாளத்தில் வைத்து சோதனை இயந்திரத்தினுள் அனுப்பிவிட்டு வருமாறு கூறினார். அவரும் சற்று சிரமத்திற்கு பிறகு அவ்வாரே செய்துவிட்டு தான்மட்டும் சோதனை வாயிலின் வழியாக மறுபுறம் வந்தார். இந்தமுறை பீப் பீப் ஒலிக்கவில்லை.

எனது பையினை மீண்டும் சோதித்த அதிகாரி ஒன்றும் பிரச்சினை இல்லை என்று சொல்லிவிட, எனது உடமைகளை சேகரித்துக் கொண்டு, எனது பையினை அதன் கைப்பிடி பற்றி இழுத்துக்கொண்டே நடந்தேன். எனக்கு முன்பாக அந்த வெள்ளைக்கார பெண்மணி நடந்து கொண்டிருந்தார். பயணச்சீட்டை பிடித்திருந்த கையினை அவருடைய கைப்பையின் கைப்பிடிக்குள் நுழைத்து, கைப்பையை தூக்கிக்கொண்டும், மற்றொரு கையில் கழற்றப்பட்ட காலணிகளை தூக்கிக்கொண்டே, மற்றுமொரு பையை அதன் கைப்பிடி பற்றி இழுத்துக்கொண்டும் நடந்து கொண்டிருந்தார்.

20 அடி தொலைவில் ஒரு மேசை போடப்பட்டு, அதன் இருபுறமும் நாற்காலிகள் போடப்பட்டிருந்தன. தனது காலணிகளை அணிந்துகொள்ளும் பொருட்டு, அவர் தனது கைப்பையையும், பயனச்சீட்டையும், மேசைமீது வைத்துவிட்டு நாற்காலியில் அமர்ந்தார். நானும் எனது உடமைகளை தத்தமது உறைவிடம் சேர்க்கும் பொருட்டு, மேசையின் மறுபுறத்தில் இருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்தேன்.

அந்தநேரம் எங்கோயிருந்து வந்த காற்று எனைப்பார்த்து வீசியது...கூடவே மேசைமீது வைக்கப் பட்டிருந்த அவரது பயணச்சீட்டை எனது காலடியில்கொண்டுவந்து சேர்த்தது! மற்றவர்களுக்கு உதவுவதில் நாம் எப்போதுமே முன்னோடியாதலால், நான் அந்த பயணச்சீட்டை எடுத்து அவரிடம் நீட்டினேன்.

அவர், 'டான்கே(Danke)' என்றார்.

ஓ! ஜெர்மானிய பெண்ணா என்று நினைத்தவாறே, 'பிட்டே(Bitte)', என்றேன். அலுவலக நிமித்தமாக ஜெர்மனியில் சில மாதங்கள் தங்கியிருந்த படியால், சில ஜெர்மன் வார்த்தைகள் எனக்கு பரிச்சயமாயிருந்தன.

அவர் பதிலுக்கு சற்று நீளமாக ஜெர்மன் மொழியில் ஏதோ பேசினார் அல்லது கேட்டார்.

நான் பதிலுக்கு, 'Ein, Swei, Thri, Fia, Funf...அவ்வளவுதான் எனக்கு தெரிந்த ஜெர்மன். நீங்கள் ஆங்கிலம் பேசுவீர்களா?' என்று சிரித்துக்கொண்டே ஆங்கிலத்தில் வினவினேன்.

அவர் மீண்டும் ஜெர்மன் மொழியில்தான் பதில் கூறினார். அதற்கு இரண்டு காரணங்கள் இருக்கலாம்; ஒன்று அவருக்கு ஆங்கிலம் சுத்தமாக தெரிந்திருக்கவில்லை.. இரண்டாவது காரணத்தை உங்களின் கற்பனைக்கும் முடிவுக்கும் விட்டுவிடுகிறேன்.

நான் புன்னகையை மட்டுமே பதிலாக கொடுத்தேன். அவர் ச்சூஸ் (Tschüss) சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தார். நானும் எனது உடமைகளை எடுத்துக்கொண்டு, மன்னிக்கவும், எனது பையினை அதன் கைப்பிடி பற்றி இழுத்துக்கொண்டே நடந்தேன்.

தொடரும்...